اثربخشی آموزش برنامه تاب آوری پن برتنظیم شناختی هیجان افرادافسرده

پیش زمینه وهدف:تنظیم شناختی هیجان نقشی پرمایه پدیدآیی مشکلات هیجانی و ازجمله افسردگی دارند. با توجه به آموزش پذیر بودن فرایند تنظیم شناختی هیجان، مطالعه حاضر به بررسی اثرات شرکت در برنامه تاب آوری پن بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان افراد افسرده می پردازد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر پژوهشی نیمه آزمایشی بوده و طرح پژوهش حاضر پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاه تبریز که در سال 1392 فرم پایش سلامت را تکمیل نموده­اند می باشد. افرادی که نمره افسرده کسب نمودند، فراخوانی شده و ارزیابی مجدد شده و به روش تصادفی به دو گروه تقسیم و جایگزین شدند. در مورد گروه آزمایش 10 جلسه­ی دوساعته برنامه تاب­آوری پن اجرا گردید. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمود. یافته­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای برنامه، در راهبردهای تنظیم هیجان منفی تفاوت معنی داری وجود دارد (71/15f=، 001/0p≤) و افرادی که آموزش دریافت می­کنند، به میزان کم تری از راهبردهای منفی تنظیم هیجان استفاده می­کنند. به علاوه آموزش تاب­آوری پن بر استفاده از راهبردهای مثبت هیجان در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری ندارد (7/1f=، p=n.s). نتیجه گیری:یافته­ها گویای اهمیت آموزش تاب­آوری در کاهش میزان فرایندهای تنظیم شناختی ناسازگار است که می­تواند برای پیشگیری و درمان مثمر ثمر واقع شود.